Σαράντα χρόνια πέρασαν από την πρώτη φορά που η αντανάκλαση του μαχαιριού έλαμψε στα μάτια του Μάικλ Μάγερς, του αδίστακτου δολοφόνου της ταινίας που έκανε ευρέως γνωστό τον Τζον Κάρπεντερ. Η «Νύχτα με τις Μάσκες» του 1978 δημιούργησε ένα μύθο, ο οποίος εμπλούτισε το σινεμά του τρόμου, ενώ ταυτόχρονα γέννησε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες κακών στον κινηματογράφο.

Στο τωρινό σίκουελ τα σκηνοθετικά ηνία κρατάει ο δοκιμασμένος Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν («Όλα τα Αληθινά Κορίτσια», «Γελαστός Πρίγκιπας»), ο οποίος παραβλέπει τις προηγούμενες ταινίες του franchise και υπογράφει μια απευθείας συνέχεια του πρωτοτύπου. Όσο για τον Κάρπεντερ, εκείνος κρατά συμβουλευτικό ρόλο και συνθέτει το ανατριχιαστικό σάουντρακ. Ευκαιρία λοιπόν να θυμηθούμε πώς μια «Νύχτα…» άλλαξε για τα καλά τους κανόνες των horror movies…

Το πρόσωπο του κακού

Ο χαρακτήρας του Μάικλ Μάγερς διέφερε πλήρως από κάθε άλλον κινηματογραφικό μπαμπούλα όταν συστήθηκε στο κοινό, εξαιτίας της ασυνήθιστης ψυχοσύνθεσής του. Αμίλητος, αφού παρακολουθήσει ηδονοβλεπτικά τους πιθανούς στόχους του, σκοτώνει αδιακρίτως άντρες και γυναίκες χωρίς προφανή αιτία και με απρόβλεπτες κινήσεις, έχοντας ως αποκλειστικό κριτήριο τη σαδιστική ικανοποίησή του. Ο Μάικλ Μάγερς κυκλοφορεί στο δρόμο μόνο για να δολοφονήσει. Έτσι είναι αδύνατο να κατανοήσουμε τα βαθύτερα κίνητρά του, κάτι που προκαλεί στα θύματα μια φρικώδη σύγχυση, την οποία νιώθουν επίσης οι θεατές στη σκοτεινή αίθουσα. Με αυτόν τον τρόπο οι τελευταίοι «συμμετέχουν» στο έγκλημα κι επιτρέπουν στην ταινία να αφήσει ένα βαθύ αποτύπωμα μέσα τους.

Η επίδραση της ταινίας ενισχύεται από το γεγονός πως ο Μάγερς κυνηγά τη λεία του παραβιάζοντας την ασφάλεια των σπιτιών τους σε μια φιλήσυχη επαρχιακή κωμόπολη όπου όλοι γνωρίζονται. Το τελευταίο φιλμ που προκάλεσε τόσο έντονο σοκ στο κοινό ήταν ο αριστουργηματικός «Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι»(1974, Τόμπι Χούπερ), η αρχή όλων των slasher movies.

via GIPHY

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά συνηγορούν στην αποδοχή της καθιερωμένης άποψης πως ο Μάγερς είναι η απόλυτη ενσάρκωση του κακού. Ωστόσο, υπάρχει εξήγηση για τη διαταραγμένη συμπεριφορά του. Η εικόνα της μεγαλύτερης αδερφής του με τον φίλο της στο κρεβάτι των γονιών τους πυροδότησε μια διαστρεβλωμένη σεξουαλική αφύπνιση και τη βίαιη παρόρμηση του εξάχρονου τότε Μάγερς, η οποία οδήγησε στο θάνατό τους. Έτσι το ασταμάτητο δολοφονικό του ξέσπασμα μπορεί να ερμηνευτεί ως εκτόνωση της συσσωρευμένης σεξουαλικής του ενέργειας και η σιωπή του ως απόδειξη της ανικανότητας να εκφράσει τα συναισθήματά του. Όλα αυτά βέβαια ώσπου να συναντήσει την Τζέιμι Λι Κέρτις, η οποία υποδύεται τον μοναδικό στόχο που του ξέφυγε…

Η τελευταία λέξη της Λόρι Στρόουντ

Η 60χρονη σήμερα ηθοποιός βγήκε από την αφάνεια ενσαρκώνοντας την έφηβη Λόρι Στρόουντ, μια κοπέλα-­υπόδειγμα – άριστη μαθήτρια και υπεύθυνη μπέιμπι σίτερ. Στην πρωτότυπη «Νύχτα…» η Κέρτις δεν συμμορφώνεται με τον άτυπο κανόνα των slasher που θέλει τις γυναίκες-θύματα ανήμπορες, να υποκύπτουν στη δύναμη του δολοφόνου τους. Αντίθετα, η ηθοποιός πείθει τόσο ως εκκωφαντική scream queen όσο και ως θαρραλέα ηρωίδα που αντιστέκεται στον Μάγερς χωρίς (αντρική) βοήθεια. Την ίδια στιγμή εκπληρώνει τον ρόλο της ως εν δυνάμει μητέρας, αφού καταφέρνει να προστατεύσει τα παιδιά που προσέχει από τον τρομερό κίνδυνο που εκπέμπει ο Μάγερς.

Στην ταινία του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν συναντάμε τη Στρόουντ με γκρίζα μαλλιά, χωρίς να έχει ξεχάσει το παραμικρό από το βράδυ που της χάραξε τη ζωή. Ο εγκλεισμός του Μάγερς σε ψυχιατρική φυλακή δεν την καθησυχάζει κι επί σαράντα χρόνια προετοιμάζεται πυρετωδώς για την επιστροφή του, μια εμμονή που την αποξένωσε από την κόρη και την εγγονή της. Επιπτώσεις όπως αυτή, που οφείλονται στο αμείωτο μετατραυματικό στρες ενός παραλίγο θύματος, σπάνια βλέπουμε σε ταινίες τρόμου. 

Εν προκειμένω μάλιστα αποτελεί τη σεναριακή βάση του Γκριν για να οδηγήσει την ηρωίδα στην ολοκληρωτική της αντεπίθεση. Αυτή που ξεκινά μόλις δραπετεύει ο Μάγερς και διαγράφει το δολοφονικό μονοπάτι του στην πόρτα της Στρόουντ, η οποία τον περιμένει με το όπλο ανά χείρας… Όσα ακολουθούν καθιστούν τη νέα «Νύχτα με τις Μάσκες» γνήσιο απόγονο του ανατριχιαστικού σινεμά του Τζον Κάρπεντερ.

Πηγή: Αθηνόραμα